زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
 

دعّ (مفردات‌قرآن)





دعّ از اصطلاحات بکار رفته در قرآن کریم به معنای دفع شدید است.


۱ - مفهوم‌شناسی



«فَذلِکَ الَّذِی‌ یَدُعُ‌ الْیَتِیمَ‌»، «یَوْمَ‌ یُدَعُّونَ‌ اِلی‌ نارِ جَهَنَّمَ‌ دَعًّا» دعّ بمعنی دفع شدید است. «دَعَّهُ‌ دَعّاً: دفعه دفعا عنیفا» و از اساس البلاغه نقل شده «دَعَ‌ الْیَتِیمَ» یعنی یتیم را به ظلم و جفا دفع کرد و از خود راند.
معنی آیه اوّل چنین است: مکذّب بدین کسی است که یتیم را به قهر از خود می‌راند و به درد او نمی‌رسد و معنی آیه دوّم آنست که: به شدّت تمام به آتش جهنم دفع و‌ انداخته می‌شوند مثل تنه زدن و‌ انداختن کسی.

۲ - پانویس


 
۱. ماعون/سوره۱۰۷، آیه۲.    
۲. طور/سوره۵۲، آیه۱۳.    
۳. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص.۱۶۹    
۴. زمخشری، جارالله، اساس البلاغه، ج۱، ص۲۸۷.    


۳ - منبع



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «دع»، ج۲، ص۳۴۴.    






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.